به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، راهپیمایی «مارش میرا» که هرساله از ۱۷ تا ۲۰ تیرماه برگزار می‌شود، یادمان جان‌باختن در نسل کشی سربرنیستا و قربانیان جاده مرگ است.
واژه مارش همان کلمه انگلیسی march به معنای پیاده‌روی، رژه‌ای نظامی یا راهپیمایی است و واژه «میرا» به زبان بوسنیایی به معنای صلح است. بنابراین معنای مارش میرا، راهپیمایی صلح است.
مارش میرا پیاده‌رویی داوطلبانه علاقه‌مندان در مسیر جاده مرگ است که به صورت معکوس صورت می‌گیرد و آن‌ها از روستای نزوک (انتهای مسیر) به پوتوچار (ابتدای مسیر) حرکت می‌کنند تا در آخرین روز به گورستانی برسند که اجساد قربانیان در آن دفن است. این برنامه در سال ۲۰۱۰ میلادی در پنجمین سالگرد فاجعه، از سوی بخشی از رزمندگانی که این مسیر را در فرار از سربرنیتسا طی کرده بودند، به صورت خود جوش پی ریزی شد و حالا تبدیل شده به مراسمی بزرگ که به مناسبت نسل‌کشی بیش از ۸ هزار مسلمان بی‌گناه و غیرنظامی در یازده جولای سال ۱۹۹۵ میلادی (۱۳۷۴ خورشیدی) به دست صرب‌ها در سربرنیتسا به صورت خودجوش از سوی افراد و گروه‌های مختلف و خانواده بازماندگان کشتار سربرنیتسا در بوسنی برگزار می‌شود.
مسیر راهپیمایی
مسیر راهپیمایی مارش میرا حدود ۱۱۰ کیلومتر است و شرکت کنندگانی از سراسر جهان پس از طی این مسافت در فاصله روزهای ۱۷ تا ۱۹ تیر، در روز ۲۰ تیر یعنی سالگرد سقوط شهر سربرنیتسا و آغاز نسل‌کشی در این شهر خود را به قبرستان پوتوچاری در حومه سربرنیتسا می‌رسانند.
ماجرای نسل‌کشی
بعد از گذشت ۲۸ سال، هنوز هم گورهای دسته‌جمعی در سربرنیتسای بوسنی پیدا می‌شود. خیلی از افرادی که در زمان جنگ بوسنی قتل عام شده بودند، اجسادشان پیدا نشده بود، زیرا بسیاری از آن‌ها در گورهای دسته جمعی دفن شده بودند.
جنگی که باعث وقوع این نسل کشی هولناک شد از ۵ آوریل ۱۹۹۲ تا ۱۴ دسامبر ۱۹۹۵ بین بوسنی و هرزگوین، کرواسی و صربستان شعله‌ور شد و در جریان آن صرب‌های بوسنی به قتل‌عام اقوام مختلف این کشور از جمله مسلمانان پرداختند. ارتش صرب در ماه‌های پایانی جنگ شهر سربرنیستا را محاصره کرد. در آنجا نیروهای پاسدار صلح هلندی محافظ مردمان بی‌دفاع این شهر بودند. مردم به مقر نیروهای سازمان ملل، پناه بردند اما وقتی صرب‌ها وارد این مقر شدند، ۴۰۰ نیروی حافظ صلح هلندی که در آنجا وظیفه محافظت از مردم را به عهده داشتند، هیچ عکس العملی نشان ندادند. صرب‌ها هزاران مرد و پسر نوجوان مسلمان را با اتوبوس از محدوده تحت حفاظت سازمان ملل متحد خارج کرده و همه آن‌ها را در اطراف شهر به قتل رساندند.
در آن زمان تعدادی از جوانان که به دلیل‌عدم اعتماد به مقر سازمان ملل نرفته بودند، تلاش کردند از یک مسیر جنگلی و کوهستانی بسیار صعب‌العبور به مسافت حدود ۱۱۰ کیلومتر عبور کنند تا جانشان را نجات دهند. اما این مسیر به جاده مرگ معروف شد، زیرا بسیاری از آن‌ها در این مسیر بر اثر حوادث مختلف جان خود را از دست دادند و فقط تعداد محدودی از آن‌ها زنده ماندند.
مسیری که این مجموعه در میان کوه‌ها، دره‌ها و جنگل‌ها، بین سربرنیتسا و نزوک، پیموده بود، حدود ۱۱۰ کیلومتر بود و در این میان نیروهای جنایت کار صرب با به دام انداختن و شکار کردن گروه‌ها و دسته‌های مختلف از افرادی که در جنگل‌ها، کوه‌ها و دره‌ها در مسیر فرار به سوی مناطق تحت کنترل ارتش جمهوری بوسنی و هرزگووین بودند، هزاران نفر را اسیر گرفته و به اردوگاه‌هایی که از پیش در نظر گرفته بودند، منتقل می‌کردند. دسته‌های دیگری از نیروهای صرب، اسرا را گروهی بوسیله اتوبوس‌ها به گورهای دسته جمعی از پیش آماده شده منتقل کرده، تیر باران می‌کردند! بر اساس آمار رسمی، مجموعا ۸هزار و ۳۷۲ نفر در طی چند روز از سوی نیروهای صرب بر اساس هویت قومی‌شان اعدام شدند.
بخش عمده‌ای مردان و پسران سربرنیتسا در کوه‌ها و جنگل‌های اطراف سربرنیتسا به صورت گروهی یا فردی به دام افتادند و به صورت وحشیانه‌ای اعدام شدند، بخش دیگری از آنان در قالب افراد و یا گروه‌های کوچک با سپری کردن مدت‌های متفاوتی از زمان، برخی تا سه ماه، در جنگل‌ها و دره‌ها سرانجام به مناطق آزاد رسیدند.
مراسم پیاده روی مارش میرا از سال ۲۰۰۳ به طور غیر رسمی شروع شد و از سال ۲۰۰۵ به طور رسمی این مراسم سامان‌دهی پیدا کرد. ابتدا فقط مردم بوسنی در آن شرکت می‌کردند اما بعدها از مناطق مختلف جهان، دسته‌ها و گروهای مختلف به آن‌ها پیوستند و به این ترتیب «مارش میرا» شهرتی جهانی پیدا کرد. حالا هرساله و در اواسط تابستان افراد زیادی از ایران، ترکیه، کانادا، آمریکا، سوئیس، سوئد، اتریش و انگلستان به این راهپیمایی ملحق می‌شوند و «مارش میرا» اکنون به جنبشی برای رساندن صدای مظلومیت مسلمانان بوسنی به گوش جهانیان به شمار می‌رود.
انتهای پیام/